Mind your step!

Mijn hemel wat een lange reis was dat.. maandag 8 uur ’s ochtends Ned. tijd stonden we op Schiphol en woensdag 10 uur ‘s ochtends NZ. tijd stonden we op Christchurch airport. Een reis van (even rekenen) ruim 39 uur.

Maar eerlijk.. het ‘vloog’ letterlijk voorbij en het was dan ook niet eens zo erg afzien. Singapore arilines was te gek; vriendelijk, lekker eten en alle ruimte. Met half volle vliegtuigen fixten we het 2 keer om lekker 3 stoelen voor ons zelf te hebben. Met 22 vlieguren hebben we daarbij zo’n beetje het volledige filmaanbod van de aziatische vliegmaatschappij gezien.
Aangekomen op Christchurch (BIZAR!) toch maar even de lange broek en gympjes aan, want zo warm was het niet. Maar jeetje, we waren er!! Eindelijk! Wat een lekker gevoel! We moesten alleen nog even door de douane… na al die verhalen en met onze jaar visas waren we dan ook op gedoe voorbereid, maar niets van dat alles. Binnen 10 minuten waren met paspoortcheck, visa en kofferexray het land binnen. Vlug in de bus richting ons hostel want we konden wel een douche gebruiken..

Na alles in de kamer gedumpt te hebben zijn we daarna eerst gelijk even het strand op gelopen. Het straatje ernaar toe was rustig en met de winkeltjes die er zaten, 3 secondhand shops op een rij, Quicksilver outlet, soort van ‘de Schalm’ en goedkope eettentjes hadden we al snel door dat het hier niet zo bruisend was. Ook al in de bus op weg naar het hostel (buiten het centrum, aan het strand) reden we door wijken die er nogal armoedig uitzagen. De bus liep vol met mensen waarbij je steed steviger je tas tegen je aanklemt. Is dit nou een afspiegeling van Nieuw Zeeland? De volgende dag maar eens even het centrum bekijken en opzoek naar een camper/busje.

Het centrum van Christchurch is sinds de laatste aarbeving in juni niet meer wat de reisgidsen je vertellen. Het volledige centrum van de stad is afgesloten vanwege instrotingsgevaar en constructie werken. Jeetje, wat is dat een ongelovelijk indrukwekkend gezicht. Voor ons gevoel lopen we op een soort groundzero gebied, inclusief de enorme stilte en leegte op straat. Overal dranghekken met ‘danger’borden en afgesloten gebouwen die sinds de aarbeving niet meer zijn aangeraakt. In sommige winkels zie je dat alles flink heeft geschud, en liggen de ooit netjes in de schappen gestapelde overhemden nog over de grond bezaaid. Ook in restaurants zijn de tafels nog gewoon ingedekt alleen ligt er een dikke laag stof over en liggen sommig borden naast de tafel.
Het lijkt wel een spookstad. Dit hadden we even niet voorgesteld van Christchurch zeg! Nou hebben ze hun best gedaan om een deel van het centrum te herstellen, en dat is best goed gelukt. We hebben het hier echter maar over 1 straat waarbij containers in verschillende kleuren en stapelstijlen de nieuwe winkels en restaurantjes voorstellen. Best wel een hippe bedoening, maar ook hier weer weinig mensen op straat en inmiddels het zonnetje toch strak aan de hemel en is het zo’n 19 graden. Lekker!

Je begint je bijna af te vragen of het hier altijd zo rustig is geweest. Volgens een oud vrouwtje bij de bushalte zijn sinds die heftige aardbevingen hele gezinnen masaal naar Australie verhuist omdat ze simpelweg niet meer in deze onrust kunnen en willen leven. Ze kunnen zich er niet meer tegen verzekeren dus is een kwart van de populatie van Christchurch inmiddels naar het noorden of Australie gevlucht.

Mensen zijn echt extreem vriendelijk, overal maken ze zomaar een praatje met je en ook worden we overal op weg geholpen. Zo ook onze vrienden van Backpackers carmarket, waar we nu inmiddels al 5 dagen over de vloer komen opzoek naar een camper/busje. Het valt niet echt mee. Het aanbod is nogal slecht. Richard heeft het afgelopen jaar al wel 600 busjes verkocht en als we 3 weken geleden hier waren, hadden we keus uit zo’n 30 busjes. Hmm, nu zijn het er nog maar 2. En eigenlijk geen van beide onze 1ste keus, maar nadat we ons hostel werden uitgekickt omdat het fully booked is en ook alle andere hostels in de stad en in de buurt vol zitten hebben we 2 nachten in een busje op de carmarket doorgebracht omdat we gewoon wilden wachten op meer aanbod. Uiteindelijk zijn we toch voor het ‘ene’ busje gegaan na behoorlijk wat onderhandelen. Onze nieuwste aanwinst en grote trots de Nissan Homy (wij mogen ‘homy’ zeggen). Na wat grondig poetsen, constructiewerk en vervangen van materialen (2 dagen klooien, overschrijven, mechanical checks, inkopen, en 3 uur lang bed-uit-het-busje-slopen) gaan we vannacht onze eerst nacht in onze bus doorbrengen! En daarna eindelijk, na 7 dagen onderweg de stad uit op zoek naar het echte Nieuw Zeeland!
To be continued..