Rondje Zuidereiland!

Potverdikkie wat is het hier mooi. Nieuw Zeeland is een soort mix van Ierland (de groene bergen), Zwitserland (de alpen), Italië (de blauwe meren) en Frankrijk (de wilde kusten). Zelfs Azie en Zuid Afrika herken ik er in terug. Nieuw Zeeland heeft werkelijk alles wat betreft natuur.

Na Christchurch zijn we richting Kaikora gegaan. Eindelijk de stad uit en de rit er naar toe was dan ook erg bijzonder met besneeuwde bergtoppen, wilde kusten en een lekker zonnetje. Homy bracht ons netjes in Kaikoura, de eerste lange rit met onze bolide. Kaikora is een beste toeristenplaats waar je met dolfijnen en zeehonden kan zwemmen en waar je albatrossen en walvissen kunt spotten. En tja, daar weten ze dan ook wel flink geld voor te vragen. Dus al deze activiteiten hebben wij dan nu ook nog maar even overgeslagen.

We hebben de eerste nacht op een camping geslapen, waarbij het ons vooral om het douchen te doen was. De avonden daarna hebben we een gratis plekje op een recreatieterreintje opgezocht. En wat voor een! Een plekje waarbij we Homy zowat op het strand hadden geparkeerd en waarbij een uitgestrekte kust hoorde waar in de verste verte niemand te zien was. En keek je het land in, dan werden we omringd door groene bergen. Prima plekje, de komende tijd ook wel ons ‘thuis’. Met het half ondergaande zonnetje was het tijd voor een biertje en eindelijk genieten van de rust en de natuur om ons heen. Het is wel lekker back to basic. Bij alles wat we vastpakken in de supermarkt is het ‘te duur’, wat dus resulteert in veel rijstprutjes en pastaprakjes. Elke dag gaan er wel een paar avocado’s en kiwi’s doorheen, born and rased in NZ.

We hebben onze draai eigenlijk best wel gevonden. Ook aan Homy ben ik wel gewend. Heerlijk een eigen huisje op wielen waar je gewoon al je troep in kwijt kan. Naja troep, we hebben het netjes ingedeeld en elke dag werd er nog wat aan Homy gesleuteld om het meer eigen te maken.

Een kleine week zijn we in Kaikoura gebleven. Lekker ontspannen en even bijkomen van al het busje gedoe en geregel in Christchurch. Het weer in Kaikoura was echt super goed. We hebben zowat de 30 graden aangetikt en vol in de zon was het haast niet uit te houden. ’s Avonds koelt het snel weer af met de open hemel, en kan je wel 3 vesten over elkaar aantrekken. Bij de vuurtjes (vakkundig gestookt door Maartje haardje) ‘s avond op het strand houden we het wel even vol. Mijn hemel, wat een setting. Vuurtje, zeetje, sterren, biertjes!

Wat we verder allemaal in Kaikoura hebben gedaan.. een kort wandeling gemaakt over de landtong met prachtige uitzichten, zeehonden gespot, praatjes met locals en we hebben een lavendelfarm opgezocht, ook een beetje met de intentie om misschien daar even te werken. Toen we het erf op kwamen sprak een vriendelijke man ons aan. Al snel hoorde we aan het accent dat hij niet uit NZ kwam, ja hoor, Nederlanders en wat hadden zij zich op een fantastische plek gevestigd. Zo onderaan de voet van een berg met uitzicht op de baai van Kaikoura.

Golven waren een stukje ten noorden van Kaikoura echt extreem goed. En aangezien Maarten nogal into het golfsurfen is en een kite aanschaffen op dit moment een beetje een dure onderneming is, doe ik maar met hem mee. Helaas hadden we in Kaikoura nog niet de juiste boardjes gevonden, dus hebben we daar een paar dagen alleen maar naar de golven zitten staren. Dan maar de boardjes in Christchurch oppikken op onze weg naar Akaroa, de volgende halte.

Week 3..
Akaora een lekker toeristisch dorpje waar we eerst maar weer eens een camping opzochten. We betalen gemiddeld $35,- per overnachting, omgerekend zo’n €18,-, dat doen we dus maar niet te vaak. Als je wilt kan je hier als toerist sowieso flink wat geld kwijt. Alle attracties, en soms ook natuur bezichtigingen moet je entree voor betalen, en niet zo’n klein beetje ook. Kasteel bezoeken, $20,-. Zwemmen met dolfijnen, $170,-. Whale watch $140,-, kano huren $110,- , Albatrossen spotten(vliegen die niet gewoon rond?), $50,-. En ga zo maar door. Achja, wij kijken gewoon van een afstandje.

Het dorpje is volledig naar Franse invloeden gebouwd, ook al zeggen de Engelsen het plaatsje ontdekt te hebben. Vooral de weg ernaartoe was super. Dat het populair is, is te zien aan de grote cruise schepen die hier dagelijks aanleggen. Ineens is het hele dorp overspoeld met mensen op gympies en witte sportsokken. Winkeltjes puilen uit en er is zelfs een marktje opgezet voor deze met geld smijtende dag toeristen.

Na Akaroa hebben we gas gegeven. We zijn met diverse tussenstops langs de Oostkust gereden. Onze eerste stop was Rakaia waar we via Maarten eventueel konden werken in Januari. Dus, even gezicht laten zien, kopje koffie drinken en voor we het wisten mogen we in januari aantreden om het land onveilig te maken en de bollen uit de grond te sjorren. Ook al woon ik randje bollenstreek, ik heb geen flauw idee wat me te wachten staat. Feit is, dat in januari zo snel mogelijk de bollen uit de grond moeten, gesorteerd, verpakt, gelabeld en verscheept naar Nederland, kunnen wij wat centjes bijverdienen.

We zijn niet lang in Rakaia gebleven en zijn helemaal afgezakt naar het zuiden en helemaal richting Invercargill gereden, met een paar tussenstops en overnachting en rondjes lopen in plaatsjes waar echt bijna niets de moeite waard is. Onderweg hebben we aardbeitjes geplukt, wat gesocialised met andere busje bezitters, gecrossed door het prachtige Otago Peninsula, overnachten(betaald) op een tokkie camping, bijzondere man ontmoet met mooie verhalen bij Monkey Island, vaste Pak ’n Save bezoekjes in de grote steden, mooie wandeling op verlaten Long Point, etc etc.. Bedankt Maart voor deze mooie opsomming, want tja.. zo fanatiek als ik natuurlijk weer aan de verhalen was begonnen, zo erg moet ik mij er nu toe zetten. De dagen wisselen zich hier in zo’n rap tempo af en we zien zoveel, dat ik af en toe al niet meer weet wat ik gisteren gedaan heb.

Na een klein avontuurje, waarbij we zijn vast komen te staan met de camper in een modderveld bij Hauroko lake, hadden we daar onze eerste kennismaking met de fjorden. Iets waar we best een tijd naar uitkeken. Hier bevinden zich de bekende Milford- en Doubtful Sounds en kan je je lol op met tracks, hikes, great walks en tramping, of hoe ze wandelen allemaal wel niet noemen. Het is werkelijk een prachtige setting, en het weer is er ook gelukkig bij opgeklaard. Dus, veel foto momentjes waarbij de wit besneeuwde bergtoppen, afsteken bij de blauwe lucht en het spiegelgladde meer. Wij zijn gelijk die middag de bush in gelopen en hebben een wandeling van 4,5 uur gemaakt, want van 1 maand op je kont in de auto zitten werden we ook niet veel wijzer. Jeetje wat hadden we zin in een beetje beweging!

Wil je echter de Sounds van dichtbij bekijken dan moet je een tripje boeken, dus zijn ook wij de I-site (VVV/ANWB) in gehuppeld om dan, vooruit maar, een mooie dagcruise door Doubtful sounds te boeken, de volgende dag zouden we ’s ochtend op de afgesproken plaats worden opgehaald..
Je raadt het al, da is nie gebeurd.. Busje was er niet, wij stonden niet op de goede plek etc. het was een leuk welles nietes spelletje bij de I-site nadat we daar na de afgesproken tijd naar binnen waren gerend. Een optie was, om zelf snel richting de haven te rijden en met een andere boot mee te gaan, waarbij we vervolgens weer konden over stappen op een andere boot, zodat we weer op ze juist zaten.. jaaa, snappen jullie het nog? In ieder geval wij hebben uiteindelijk de schitterende Doubtful cruise kunnen maken en hadden we uitzonderlijk veel geluk dat de Tasmaanse zee in tijden niet zo rustig was geweest en wij dus helemaal naar het einde van de sound hebben kunnen varen en daar de zeehonden én de albatrossen én zelfs dolfijnen hebben mogen aanschouwen. De schipper had ze in geen 6 maanden nog gezien, en wij ook niet sinds ze in Nieuw Zeeland zijn.. hehe, eindelijk! En wat waren ze mooi!

Feestelijke groetjes en fijne dagen!
X